Af en toe hoor ik hem, in een wijk verderop
Een haan, kraaiend uit volle borst, ieder greintje kracht uit dat kleine lijfje persend
Smekend voor aandacht, voor gehoor bij zijn gevolg
Hij maakt wel eens een foutje, kraait nog ver voor de zon opkomt, soms midden in de nacht
Als ik hem dan hoor, denk ik aan vroeger, aan mijn jeugd op het Belgische platteland
Dan draai ik me op mijn zij en ga verder met het dromen van mijn droom
En de haan? Die kraait door en door en door…
quintie's uitlaatklep 